De documentaires van de collectie ‘Archiefverhalen’ maken deel uit van een project dat is gewijd aan herinnering van de slachtoffers van de Holocaust en de naziterreur. Het project werd gelanceerd door de vzw Auschwitz in Gedachtenis. Het verleden wordt pas echt tastbaar door de sporen die  zijn achtergelaten (brieven, dagboeken, foto’s), maar ook en vooral via de verhalen van getuigen. Stichting Auschwitz stelt zich daarom als doel om getuigenissen te verzamelen van de overlevenden van de naziconcentratiekampen en moordcentra. Sinds de aanvang van het project in 1992, werden al 242 opnames gemaakt (1250 uur).

Dankzij het archiefmateriaal kunnen we het leven en de gebeurtenissen in een bepaalde historische poging trachten te reconstrueren. Visueel materiaal biedt het voordeel dat we een veel intensere band opbouwen met de getuigen: we zien hun beeld op het scherm, hun gebaren, het ritme van hun stem, de stiltes die ze laten, hun lach of soms hun woede en verdriet. Zo voegen de getuigen iets actueels toe aan hun verhaal.

Met dit project wilden we de archieven benutten en toegankelijk maken voor een breder publiek. We wilden de getuigenissen een nieuw leven geven en bruggen bouwen met het heden.

• Vorige
• Volgende