Na afloop van de Spaanse Burgeroorlog (1939), werd de Auxilio Social de voornaamste instelling van openbare bijstand van Franco’s regime. Gecontroleerd door de fascistische partij, het Falange Española, en onderworpen aan de Staat, bestond zij gedurende de naoorlogse periode uit een uitgebreid netwerk van volkssoepen en tehuizen voor kinderen. Duizenden kinderen, afkomstig voor het merendeel uit het kamp der overwonnenen, ontvingen de bijstand van instellingen, geleid door de Falangisten, door priesters en door professionelen op het gebied van gezondheid en pedagogie, die als taak hadden een project inzake „regeneratie“ op te starten, een project volgens hetwelk enkel de discipline en de katholieke scholing deze kinderen in staat zouden kunnen stellen om „actieve dienaars van een rechtvaardig Spanje“ te worden.
Een van de voornaamste doelstellingen van het Franco regime was de identiteiten van de kinderen alsmede hun familiebanden aantasten. Nochtans tonen de verhalen en getuigenissen van een aantal geïnterneerde kinderen van de Auxilio Social-tehuizen aan dat de jongsten onder hen een eigen identiteit probeerden op te bouwen, anders dan die opgelegd door het regime. Hoewel het hier gaat om fragiele stukjes van kunstmatige identiteiten, beschermden ze de kinderen tegen het opgelegde monolithische discours van de overwinnaars. In dit artikel stelt men zich de vraag in hoeverre de Frankisten in hun doel geslaagd zijn en in welke mate deze bijzondere weerstand tegen de dictatuur essentieel was in de definitie van de machtsrelatie tussen ‘winnaars’ en ‘verliezers’ in het naoorlogse Spaanse burgerleven.
Arnošt Lustig, Elle avait les yeux verts, Parijs, Galaade, 2010. Recensie in het Frans door Corinne Benestroff (Université Paris VIII) en Myriam Morvan (Lycée Jeanne d’Arc de Rouen)
Pierre Laborie, Le chagrin et le venin: La France sous l’Occupation, mémoire et idées reçues, Parijs, Bayard Centurion, 2011. Recensie in het Frans door Isabelle Galichon (Université Blaise Pascal Clermont-Ferrant II) en Anne Roche (Université Aix-Marseille)
Lawrence C. Jennings, La France et l’abolition de l’esclavage (1802-1848), Brussel, André Versaille, 2010. Recensie in het Frans door Hélène Dutrinus (Docteur en Histoire de l’Art)
Sylvain Gutmacher, Auschwitz-Dachau: Novembre 1942-mai 1945, Témoignages-poèmes contes, Parijs, Riveneuve / FMS, 2010. Recensie in het Frans door Ana Firoiu (Université Paris III – Sorbonne Nouvelle)
Christiane Kègle, Les récits de survivance: Modalités génériques et structures d’adaptation au réel, P.U.Laval, 2008. Recensie in het Frans door Chrystel Jeandot (Université Paris III – Sorbonne Nouvelle)
Christian Ingrao, Croire et détruire: Les intellectuels dans la machine de guerre SS, Parijs, Fayard, 2011. Recensie in het Frans door Frediano Sessi (Universiteit van Mantova) en in het Nederlands door Fabian Van Samang (Historicus)
Jan Tomasz Gross, La Peur. L’antisémitisme en Pologne après Auschwitz, Parijs, Calmann-Lévy, 2010. Recensie in het Frans door Ewa Bogalska-Martin (Université Pierre Mendès France, Grenoble 2 / Pacte-CNRS UMR 5194)
Jean-Charles Szurek en Annette Wieviorka, Juifs et Polonais. 1939-2008, Parijs, Albin Michel, 2009. Jan Tomasz Gross, La Peur. L’antisémitisme en Pologne après Auschwitz, Parijs, Calmann-Lévy, 2010. Anna Bikont, Le Crime et le Silence. Jedwabne 1941, la mémoire d’un pogrom dans la Pologne d’aujourd’hui, Parijs, Denoël, 2011. Recensies in het Frans door Judith Lindenberg (Université Paris III – Sorbonne Nouvelle)
Annette Wieviorka, Eichmann de la traque au procès, Brussel, André Versaille, 2011. Recensie in het Frans door Frediano Sessi (Universiteit van Mantova)
Stichting Auschwitz – vzw Auschwitz in Gedachtenis
Huidige zetel van Stichting Auschwitz.
De Stichting Auschwitz werd in 1980 opgericht, onder impuls van Paul Halter, overlevende van Auschwitz. De Stichting Auschwitz is de opvolger van de Belgische vereniging van gewezen politieke gevangenen van Auschwitz-Birkenau, kampen en gevangenissen van Silezië, met als eerste doelstelling de duurzame en systematische studie van de geschiedenis van en de herinnering aan de Shoah en de naziterreur. De overdracht van hun herinneringen evenals het bewaren van hun archieven zijn een aanvulling om ons uiteindelijke doel te bereiken.
De Stichting Auschwitz wil zich echter niet beperken tot Auschwitz en al evenmin tot de Shoah. Deze ambitie blijkt uit het belang dat de Stichting hecht aan alle massamoorden die werden gepleegd door autoritaire regimes. Het werk en de projecten van de Stichting passen in een bewust multidisciplinair kader en behandelen het geheel van massamoorden en misdaden doorheen de geschiedenis en vandaag.
Om haar projecten te verwezenlijken heeft de Stichting in 2004 een Centrum voor Studie en Documentatie, de vzw Auschwitz in Gedachtenis ingericht. Dankzij deze nieuwe instelling, waarvoor permanent een tiental specialisten actief is, hebben onze inspanningen voor de promotie van wetenschappelijk onderzoek en multidisciplinaire publicaties een stevig elan gekregen.
Kantoren geopend van maandag t/m vrijdag tussen 9u30 en 16u30. Raadpleging ter plaatse enkel op afspraak.
Lid worden
Wilt u lid worden van de vzw Auschwitz in Gedachtenis, deelnemen aan haar activiteiten of gewoon haar werking ondersteunen, contacteer ons en stort € 40 op rekeningnummer IBAN: BE55 3100 7805 1744 – BIC: BBRUBEBB. Elke gift van meer dan € 40 geeft recht op een belastingvermindering in België.
De website van vzw Auschwitz in Gedachtenis en van de Stichting Auschwitz maakt gebruik van cookies om het surfen op de site te vergemakkelijken en om bepaalde functies toe te laten. Door de website verder te gebruiken, gaat u akkoord met het gebruik van cookies.
We zijn lid van het BCH 
+32 (0)2 512 79 98
info@auschwitz.be
